Zijn schildpadkatten echt de liefste katten ter wereld?

Geschreven door dianadivera op 16 12 2012. Aantal keer gelezen: 12237. Permalink

Categorieën: Dieren en Natuur, Huisdieren.

Er wordt weleens gezegd dat schildpadkatten de liefste katten ter wereld zijn. Daarna komen de rode katers en vast nog meer soorten. Een schildpadkat heeft bijna alle kleuren die een kat kan hebben, zoals zwart, wit, bruin en rood. De meeste schildpadkatten zien er heel anders uit dan andere. Bij de één zie je een zwarte vlek op de neus en bij de ander zie je witte voetjes. Zelf heb ik een schildpadkat gehad die ook alle kleuren had en weer een heel andere tekening had dan de schildpadkat van mijn huidige partner. Toen ik op zoek ging naar een dergelijke tekening in het asiel, zocht ik eerlijk gezegd naar een kater. In mijn straat liep weleens een kat die Karel werd genoemd, en er uitzag als een schildpadkat. Ik vond weliswaar geen kater die zo gevlekt was dus koos ik voor een kat die rustig lag te slapen in één van de mandjes in de kattenkamer van het asiel. Deze kat sprak mij meteen aan, te meer door de prachtige tekening in haar vacht. Ze heette Boefie. Pas jaren later vernam ik dat er bijna geen katers bestaan die zo'n soort tekening in hun vacht hebben en ik vermoed dat de schildpadkat uit mijn vroegere straat gewoonweg een mannelijke naam had gekregen. Hij heette echt Karel! Een lapjeskat heeft ook een dergelijke kleurenpracht, maar deze kattensoort is meer wit van kleur. Zij hebben wit als basiskleur en de vlekken in zwart, bruin en rood zijn vermengd op hun rug. Volgens mij heeft de lapjeskat ook een heel lief karakter van zichzelf. Of de schildpadkat echt de liefste kat van de wereld is, weet ik niet. Of niet meer, eerlijk gezegd. Ik heb in mijn leven al zó ontzettend veel katten gekend. En ook vaak heel lieve katten. Het zal waarschijnlijk ook uitmaken op welke manier ik katten, en andere dieren, normaal gesproken benader. Daarop reageren de katten vaak op een lieve manier. Net zoals ik hun benader. De twee schildpadkatten die ik in mijn leven heb mogen kennen zijn in elk geval heel erg lief. Zij hebben mij nog nooit gekrabd, ook niet uit speelsheid. Ze waren beide heerlijk zacht en lieten zich graag borstelen. Ook het ontvlooien of andere verzorgende handelingen lieten zij gemakkelijk bij zichzelf verrichten. Anders dan mijn andere katten in elk geval. Medicijnen lieten ze zich gemakkelijk geven, zij aten bijvoorbeeld niet uitgekiend het stuk leverworst op en lieten het pilletje liggen. Het leek wel alsof zij altijd wisten dat ik het ook goed met hun voorhad. Zo lief als zij konden zijn, dat waren nog eens schildpadkatten.